تولید نیتریک اکساید متعاقب واکسیناسیون با مایکوباکتریوم توبرکلوزیس کشته شده و ب ث ژ

چکیده زمینه: یکی از پاسخ های غیر اختصاصی تولید شده بر ضد انواع مایکوباکتریوم، محصولات مسیر وابسته به متابولیسم ال-آرژینین یعنی نیتریک اکساید است که در کنترل عفونت مایکوباکتریال در موش نقش مهمی دارد. هدف: مطالعه به منظور بررسی تاثیر ب ث ژ زنده و کشته شده و مایکوباکتریوم توبرکلوزیس کشته شده سویه H37Rv در تولید نیتریک اکساید و تفاوت آنها در تحریک تولید این ماده بوسیله سلول ها انجام شد. مواد و روش ها: در این تحقیق از موش ماده BALB/c با عمر 6 تا 8 هفته استفاده شد که در گروه های مختلف ده تایی قبل از انجام آزمایش ها با H37Rv کشته شده و با ب ث ژ زنده و ب ث ژ کشته شده به طور جداگانه واکسینه شدند و یک گروه نیز بدون واکسیناسیون به عنوان گروه شاهد مورد مطالعه قرار گرفت. پس از طی مدت زمان لازم برای ایمن شدن، سلول های زنده صفاتی موشها به صورت In vitro با H37Rv کشته، ب ث ژ زنده و کشته، به تنهایی و یا همراه با اینترفرون گاما و مهارکننده های سنتز نیتریک اکساید (AG و NGMA) مجاور شدند و میزان تولید نیتریک اکساید در آنها پس از 24 ساعت به روش گریس در طول موج 540 نانومتر با الایزا اندازه گیری شد. یافته ها: گروه های از قبل واکسینه شده نسبت به گروه های واکسینه نشده، توانایی بیشتری در تولید نیتریک اکساید داشتند و در بین گروه های از قبل واکسینه شده، گروهی که با H37Rv کشته شده واکسینه شده بود، نسبت به گروه شاهد میزان نیتریک اکساید بیشتری تولید کرده بود (P<0.05). نتیجه گیری: به کارگیری شاخص های آنتی ژن برانگیزنده سیستم ایمنی غیر اختصاصی در مایکوباکتریوم توبرکلوزیس کشته شده می تواند در طراحی واکسن های جدید مدنظر قرار گیرد.